Impulsive actions

Eergisteren (woensdagavond) kwamen we aan bij onze nieuwe host in Washington Heights (het noorden van Manhattan).
Na tien minuten gebabbeld te hebben stelde hij het volgende voor: laten we de bus pakken naar Atlantic City. Je kan voor 25 dollar een buskaartje kopen waarmee je gratis toegang krijgt tot het casino en onbeperkt drankjes kan bestellen. TUURLIJK! Dachten wij.
Vijf minuten daarna zei hij: mijn huisgenoot heeft een kamer gehuurd in Ceasar´s Palace, dus we blijven daar die nacht!
We kenden deze Italiaan van 26 pas 15 minuten, en even later zaten we in de bus richting Atlantic City. Hoe gek is dat!
Atlantic City is een soort van Las Vegas van het oosten. Overal grote hotels en casino´s, wat een gekkenhuis. Er hangen in het casino nergens klokken, zodat de mensen geen idee hebben hoelaat het is. Nacht kennen ze daar niet. Elk uur van de dag zal je mensen vinden in het casino die hun volledige inkomen zitten te verspelen.
Lara en ik zagen het niet zo zitten om ons geld te verspelen aan automaten, dus wij drukten vooral op de knopjes om drinken te bestellen. Meerdere cocktails en biertjes hebben wij gratis voorbij zien komen. Zo ook een Corona Light, ze drinken hier namelijk in Amerika ook veel ´light´bier. Daar zit dus echt totaal geen smaak aan. Gelukkig waren de cocktails wel ontzettend lekker.

Om half zes ´s ochtends hadden wij het wel gezien en gingen wij naar de hotelkamer. Wat een luxe! Er waren alleen te weinig bedden dus toen de huisgenoot om 10 uur in de ochtend klaar was met pokeren werd ons vriendelijk verzocht om uit zijn bed te stappen. Wij vonden het allemaal prima en wilden de bus terugpakken naar New York. Dit bleek ons echter alleen nog een keer 25 dollar te kosten.. een beetje jammer, maar goed. Wat een ervaring! Het was net onze eigen scene van The Hangover. Eens, maar nooit meer. Tijdens het wachten op onze bus hebben we wel nog mooi even van het uitzicht op zee kunnen genieten.

Vandaag was weer een actieve toeristendag. In de ochtend zijn we naar Ground Zero geweest. Kippenvel. Twintig minuten met een Amerikaan staan praten die zijn verhaal aan iedereen vertelt die het wil horen. Heftig om te horen dat er ongeveer 5000 genoteerde doden zijn geregistreerd, maar dat er talloze daklozen en andere mensen die zijn verpulverd in de subway niet zijn meegerekend. Deze mensen hebben ze nooit kunnen identificeren. Hij legde uit dat vanwege de enorme hysterie en smalle straten heel veel mensen uit paniek de metro ingerend zijn die daarna is ingestort. Dit wordt vaak vergeten. Het is aan de ene kant mooi dat er een herdenkingsmonument is opgesteld wat je herinnerd aan dit verschrikkelijke drama. Aan de andere kant is het jammer dat ze hiermee ontzettend veel geld verdienen, aangezien dit natuurlijk ontzettend veel toeristen trekt. Maar goed, dit hoort erbij.

Na Ground Zero hebben we langs het water van de Hudson River gelopen richting de Staten Island Ferry. Schit-te-rend. Het ritje met de ferry lang Ellis Island en de Statue of Liberty was nog indrukwekkender. Je krijgt hiermee een schitterend uitzicht over Manhattan. Toen we de ferry terugnamen richting Manhattan was het inmiddels donker. De verlichting van Manhattan + een volle maan ernaast maakte het plaatje van de dag volledig compleet. Na een diner in een Engelse pub waar mensen karaoke gingen zingen (lachwekkend!) kwamen we terug bij onze host. Als verrassing kwamen er drie Duitse meiden en een Mexicaanse meid binnenzetten die hier ook een aantal nachten komen slapen. Tot dusverre lijken ze echter hartstikke leuk dus het zal allemaal wel goed komen.

Wanneer je naar New York gaat voor twee weken is het voor mij duidelijk geworden: zonder impulsieve gedachtegang kom je nergens.