Welcome to the Islands of the Bahamas

Wat vliegt de tijd toch. Als ik terugkijk heb ik in een korte tijd al zoveel gedaan.
Het land van de mogelijkheden heb ik inmiddels alweer verlaten. Nieuwste bestemming: Nassau! Wat een verschil hier.
Maar voordat ik dat uitleg, eerst een update van de afgelopen dagen.

Ik denk dat de meesten die mijn blog lezen inmiddels al wel de foto hebben gezien van Melle, Berrique en mijzelf in onze blauwe Mustang cabriolet. We wilden graag een auto huren en hebben dat eigenlijk heel impulsief bij een man bij een winkel gedaan.
Achteraf kregen we nog op onze kop dat we zulke mensen niet zomaar moeten vertrouwen, aangezien het 'toch Miami Beach blijft'.
De auto zou 's ochtends voorgereden worden bij het hostel, dus om 9.00 am zaten drie gespannen koppies te wachten op wat voor auto er zou komen. We wisten namelijk alleen dat het een cabriolet zou zijn, maar wat voor een? Ik had er persoonlijk maar niet al te hoge verwachtingen van. Toen uiteindelijk de blauwe schoonheid voorgereden werd, stonden niet alleen onze monden maar ook die van andere hostel-genoten open. Wat een pracht auto! En niet te vergeten, wat was het een fantastische rit naar Key West. Een 180 km lange brug die kleine eilandjes met elkaar verbind. Dat in combinatie met het weer, mijn gezelschap en de auto maakte het een dag om in te lijsten.
Een klein detail: toen we in Key West wilden parkeren moesten we van die meneer stug 15 dollar betalen, ondanks dat we er maar een paar uur zouden staan. Toen we na het neerzetten van de auto kwamen betalen vroeg hij:
'Waar komen jullie eigenlijk vandaan?'
'Holland'
'Oh dan is 10 dollar ook goed'
Juistem.

Dat was afgelopen woensdag. Donderdag, onze laatste dag in Miami, was het wat minder lekker weer. Als resultaat heb ik heel lang in het internetcafe daar gezeten. Onder andere om 'Wie is de Mol?' terug te kijken. Het blijft een genot om naar te kijken! Ik hoop dat Daniel Bossevain wint, of de Mol is. Wat een grappige gozer.

Vrijdag alweer afscheid moeten nemen. Het voelde voor mij heel vreemd om mijn vriendinnen achter te laten in Miami met in mijn achterhoofd het gegeven dat zij terug naar Nederland zouden gaan en ik weer naar een heel ander land ging.
Mijn vlucht was echt een grap. Ik had de gehele stoeltjesrij voor mij alleen en in plaats van de aangegeven 55 minuten duurde de vlucht maar 35 minuten!
Het was voor mijn gevoel echt binnen de minuut:
'Cabin crew prepare for take off'
'We are experiencing some turbulence'
'Cabin crew prepare for landing'
'Welcome to the Islands of the Bahamas'
En ik dacht nog even snel een dutje te kunnen doen in het vliegtuig. Helaas.

Mijn aankomst was helaas wat minder leuk. Bij de immigratiedienst werd ik overspoeld met vragen. Ook moest ik aangeven waar, bij wie en op welk adres ik sliep. Shit, ik was helemaal vergeten te vragen waar mijn host woont! We hadden namelijk afgesproken dat ik naar het Atlantis hotel zou gaan met de taxi, waar hij werkt (zeker even mooi om op te zoeken op internet) om daarna gezamenlijk naar zijn huis te gaan.
Ik kon het adres alleen niet geven, dus mocht ik niet door de douane heen.
Heb ik weer!
'Bij wie verblijft u mevrouw?'
'Zijn naam is Edward Humes'
'Waar heeft u hem ontmoet?'
'Ik heb hem nog nooit ontmoet.'
'Oh.. waar heeft u hem leren kennen dan?'
'Op internet.'
Ja je snapt dat dat natuurlijk onwijs raar op hen overkwam, en dat besefte ik mezelf ook meteen daarna. Ik ben echter te eerlijk op zulke momenten.
Gelukkig had ik een telefoonnummer van Edward en na een uur(!) wachten kregen ze hem eindelijk te pakken. Normaal gesproken moest hij mij op komen halen op het vliegveld zodat ze hem konden zien, maar ik had geluk! De mevrouw bij de immigratiedienst kent zijn vader, die een dominee is, en dus mocht ik door!
Pfieeuw.
Weer een les geleerd.

Hierna ben ik ook nog eens afgezet door de taxichauffeur door 40 dollar te betalen voor mijn ritje naar het Atlantis hotel, wat volgens Edward nooit meer mag kosten dan 20 dollar.. maar ja, wist ik veel! En buiten dat vond ik het wel prima. Was allang blij dat ik eindelijk naar 'mijn' nieuwe huisje mocht.

Edward (Eddie) is een super leuke host. Zaterdagmiddag mocht ik mee naar een prive kungfu-les van hem met als resultaat dat we twee uur lang op een prachtige locatie werden gedrild door zijn instructeur. Nu, twee dagen later, heb ik onwijze spierpijn in mijn buik aangezien mijn buikspieren het vaak nogal laten afweten. Desondanks kreeg ik veel complimenten van de instructeur aangezien ik de meeste oefeningen makkelijker uitgevoerd kreeg dan Eddie. Mijn conditie is schijnbaar nog niet zo slecht als dat ik dacht.
In de avond zijn we op stap geweest. Goed bier hebben ze hier! Eerst naar twee kroegen geweest, om te eindigen in een discotheek. De manier van dansen was mij al uitgelegd in Amerika, en dat bleek hier niks anders te zijn. Meerdere mannen kwamen zonder introductie op me af om even lekker intiem achter me te komen staan dansen. Ik moet me natuurlijk aanpassen aan de cultuur, dus met een beetje Hollandse terughoudendheid - ik hoef niet alles te voelen - heb ik lekker staan dansen.

Het feit dat ik redelijk uniek ben hier als blanke (met ook nog eens rood haar) werd me al snel duidelijk. Meerdere malen is er al naar me gefloten, getoeterd en geroepen. Leuk om te weten dat je uniek bent, maar dit is toch niet echt de aandacht waar ik vrolijk van wordt.

Gisteravond was ook een bijzonder momentje: de Super Bowl finale. Ik wist dat in Amerika ongeveer iedereen aan de buis gekluisterd zit tijdens dit football spektakel, maar dat schijnt op de Bahamas dus niet anders te zijn! Iedereen komt bij elkaar, maakt en eet lekker eten en zit gezamenlijk op de bank hun favoriete team toe te juichen.
En stiekem ben ik ook wel van het spel gaan houden. Het was dan ook een onwijs spannende wedstrijd! De details zal ik besparen, aangezien het in Nederland vast in een samenvatting op tv is uitgezonden.

Eddie is inmiddels naar zijn werk. Hij werkt elke werkdag van half 8 tot half 7 dus ik zal vanaf nu veel alleen zijn. Had nu dus mooi even de tijd om mijn blog te schrijven.
Ik weet niet wat jullie gaan doen, maar ik ga even naar buiten om te genieten van het warme zomer zonnetje van 24 graden!
-- N.B. Eddie loopt rond in een lange broek en shirt met lange mouwen, aangezien het volgens hem koud is nu --

ps. Happy Birthday to my big sister! Met een dikke kus van je kleine zusje.